De naam de Ontbranding is een associatie op de visie die Antonin Artaud had op toneel spelen, acteren. Een acteur moest – vrij naar Artaud - op de spelvloer ‘ontbranden’. Een speelstijl die gebaseerd is op de totale betrokkenheid van de speler.

"Daar waar anderen werken aanbieden, wil ik niets anders dan mijn geest laten zien. Leven is het verbranden van vragen. Voor mij bestaat er geen werk los van het leven." "Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Ik ben Antonin Artaud en als ik zeg waar het op staat zult u onmiddellijk mijn huidige lichaam aan stukken zien spatten en zich in tienduizend roemrijke gestalten een nieuw lichaam samenvoegen waarin u mij nooit meer zult kunnen vergeten." (Anatomie)

Het theater der wreedheid , zoals zijn theater ook genoemd wordt, is een oneindig afrukken van maskers. Het felbegeerde leven achter of onder de tekens dient zich nooit in zijn naakte waarheid aan. Het leven is slechts te vatten in een totale ervaring, een extase, een exces die pas achteraf, als we weer bij onze positieven zijn met behulp van revaliderende betekenissen kan worden ingedamd.

Artauds theater der wreedheid is het ritueel waarin de taal ophoudt representatie, voorstelling te zijn van iets dat buiten haar bestaat en waaraan het haar zin ontleent. Het theater der wreedheid is alles, is totaaltheater. De taal wordt van expressiemiddel een veelzeggend autonoom gebaar. Zij presenteert zichzelf als waarde, waarheid: het is een voorstel tot werkelijkheid.