De Ontbranding presenteert HUMMER. De leefwereld van jonge moordenaars. Hun vrienden, games, gangsta raps, T-shirtopdrukken en films.

Waar je respect en status krijgt door het plegen van geweld.

Weet je. Geweten is een knop die je aan of uit zet. Niet iedereen heeft dat, zo’n knop.

Toch werd Hummer geen voorstelling over één concreet geval.

Hummer ging over een dergelijke moordenaar, dit ‘prototype’ moordenaar waarvan er diversen rondlopen.

Eén van de aanleidingen was de jongen die in Rotterdam neergeschoten werd door (al wordt dit nu niet bewezen geacht) een man die zich liet aanspreken als ‘Japatin’ (vrij vertaald: koning der lullen) omdat die jongen met een sneeuwbal op zijn Honda Civic had gegooid. Met name de zeer triviale reden - bleef hangen. Hij had tien kinderen bij zeven vrouwen, dealde, meldde zich niet bij de politie, zijn relaties gaven allerlei vage bekentenissen die, of niet klopten of terug werden getrokken.

•  

  • Een jeugdige moordenaar die moordt

    - ‘omdat hij wil ervaren hoe het is om iemand te doden’ (de moordenaar van Marja Bradaric)

    - het doet omdat het lekker is (uit de interviews van Willem Schinkel met jonge daders en scholieren).

    - om zich een identiteit aan te meten
    
    Die moordenaar loopt rond in een wereld waarin allerlei zaken rond geweld verheerlijkt worden. Rappers krijgen alle respect met hun guns en hos.

    YOUNG BUCK
    "Bang Bang" Bang Bang I Shot You Down, Bang Bang You Hit The Ground, Bang Bang That Awefull Sound, Bang Bang I Used To Shoot You Down

• In Grand Theft Auto San Andreas kun je opa’s omverrijden met ijswagens. De geweldenaar in actiefilms krijgt alle ontzag. Met andere woorden: als je al niet de meest intelligente, empathische jongen bent en je gelooft dat geweld de enige manier is om respect te oogsten; als geweld en uiterlijk vertoon dé kapstokken zijn waaraan je leven ophangt, dan kunnen jouw realiteit en de gespeelde realiteit (van games en raps) wel eens door elkaar lopen. Hummer werd dan ook een voorstelling met teksten van de spelers zelf, raps van bekende artiesten, stukjes actiefilm, games en nog veel meer. Live voorzien van een soundtrack, in een rauw decor.

  Spelers: Halil Çikmazkara, Patrick Morais, Adison dos Reis, Brian Roos en Yves Schurman

  Martials: Miguel

  Script: Spelers, interviews met jonge moordenaars

  Soundscape: Diego van Uden

  Flyer: Melanie Samat en Erik Spee (www.bodegrafisch.nl)

  Webflyer: Erik Spee

  Dramaturgie: Arjen Kolk

  Licht: Nico Vellinga en Meta de Mol van Otterloo

  Decor: Ellen Klever

  Regie: Hans Lein

  Met dank aan Willem Schinkel (‘Aspects of violence’)

  Mede mogelijk gemaakt door: Erasmusstichting, VSBfonds, Stichting Bevordering van Volkskracht, Kunst en Cultuur Rotterdam, Stichting Elise Mathilde Fonds, G.Ph.Verhagen-Stichting en Prins Bernhard Cultuurfonds Rotterdam.